We kennen allemaal de gemeentegids, het boekje van de gemeente waarin alle diensten, verenigingen e.d. staan en dat periodiek bij iedereen in de bus valt. Dat fenomeen is niet nieuw. In vroeger jaren werd het echter door een aantal gemeenten gezamenlijk uitgegeven en was het een heus boek. Typerend is, dat men vóór de Tweede Wereldoorlog blijkbaar minder problemen had met het -door de overheid- openbaar maken van persoonlijke gegevens, dan nu het geval is. Vreemd eigenlijk, want vrijwel iedere Nederlander staat in het telefoonboek, terwijl een gemeente slechts onder strikte voorwaarden naam en adres van een ingezetene bekend mag maken aan derden. Zoals gezegd: daar had men toen geen boodschap aan. Van ieder dorp werden alle ingezetenen vermeld.

Ter vergelijking met het dorp Wamel in 1993 drukken wij hier de gegevens af die over ons dorp in 1938 vermeld werden.

U moet er voor de aardigheid het telefoonboek eens bij nemen en de namen gaan vergelijken. Het zou een proefschrift voor aankomende sociologen kunnen opleveren om eens na te gaan, welke veranderingen zich in deze tijdspanne hebben voorgedaan. Hoeveel families zijn om welke reden uit het dorp vertrokken, welke ontwikkelingen hebben zich voorgedaan in de oorspronkelijke beroepen, hoeveel ‘autochtonen” wonen er nog in Wamel en hoeveel ‘import’ is er in die jaren bijgekomen.

Voor U als lezer en voor ons als schrijvers van het boek is enkel belangrijk of we onze familieleden terug vinden…